Weerbericht:
Van het westen uit meer bewolking
Verkeersinformatie:
56 files van totaal 213 km

Wemeldingse broers nog altijd vermist

Toegevoegd: 24-12-2003, 11.03 uur
Door: Provinciale Zeeuwse Courant (PZC)

WEMELDINGE - Het voelde zo goed met z`n tweetjes. Tot die ene decemberdag op Schiphol. Marcel komt niet terug, wist zijn vriendin Joy`s van Lieshout (27). Ze had gelijk.

Ze had hem wel vaker op Schiphol afgezet. “Nou schatje, veel plezier.” Joy`s vermaakt zich wel. “Reizen was zijn ding, ik was gewoon heel blij voor hem.” December vorig jaar. Weer die luchthaven. Ineens is daar die brok in haar keel. Ze houdt zich sterk tegenover Marcel. Op weg naar huis komen de tranen. “Iets in m`n hoofd zei dat `ie niet terug zou komen. Ik wist het.” Ze dist nog een anekdote op, opnieuw zo`n onverklaarbare opwelling. 18 december, amper drie weken na Marcels vertrek, sneuvelt zijn sleutelhanger. Dus Joy`s op zoek naar een nieuwe. Tussen al die hangertjes bij de Expo, moest en zou dat ene visje hebben. “Hij had niets met vissen, lustte ze niet eens.” Een paar dagen later hoort ze dat hij vermist raakte. Voor het laatst gezien in een bootje. Drijvend boven `het ongedierte uit de zee`, zoals hij de onderwaterwereld zelf noemde. Ze zouden die dag van Siquijor naar Apo gaan, Marcel en Jacco Wilderom (toen 33 en 30), afkomstig uit Wemeldinge, al woonde Marcel inmiddels in Tilburg. Ze wilden nog veel meer Filipijnse eilanden zien, om na de kerst vol verhalen huiswaarts te keren. Ze kwamen niet terug. De broers verdwenen, in het niets, samen met een derde Nederlander en twee vissersmannen, met wie ze in een boot waren vertrokken richting Apo.

Drie hoog in de Tilburgse Koopvaardijstraat doet Joy’s van Lieshout haar verhaal. The Doors-zanger Jim Morrison kijkt toe vanaf de wand. In een lijst boven de tv bungelen Marcels voeten op een Thais strand. Onder een groen doek gaat de zitbank schuil. Oh. Wat verfoeiden ze dat onding. Zijn kamer, zijn spullen. Hier was ze toen ze over zijn vermissing hoorde, en is ze sindsdien nooit meer weggegaan. ‘Dit is zijn plek. Ik voel me hier het prettigst. Van de zeven dagen in de week, zaten we vijf dagen hier.’ In januari zegt ze de huur van haar eigen flat in Tilburg op. Trekt ze voorgoed bij hem in. ‘Ik ga in mijn eentje samenwonen’, omschrijft ze de stap waar ze zo verschrikkelijk tegenop ziet. ‘Ik moet keuzes gaan maken, die ik helemaal niet wíl maken. Hij is er zelf niet bij. Wie ben ik dan om te bepalen wat er met zijn spullen gebeurt.’ Samenwonen, natuurlijk zou het er ooit van gekomen zijn. Het voelde zo goed met zijn tweetjes. In haar omgeving ziet ze continu spiegels. Generatiegenoten die wél samen gelukkig mogen zijn. Die trouwen, kindjes krijgen. ‘Je bent snel geneigd dat op jezelf te projecteren. Dat is heel erg moeilijk’, verbijt Joy’s zich. ‘Je wilt zo ontzettend blij voor ze zijn. Dat probeer je ook, maar…’ Ze gluurt door een minieme opening tussen wijsvinger en duim. ‘Ik was er zó dichtbij.’ Maar ze put ook hoop uit de spiegels om haar heen. Ziet daarin een toekomst, een wereld die doordraait. ‘Dat geeft mij de motivatie om ook door te gaan. Want zó moet het als je 27 bent. Kijk, als je zestien bent en zoiets meemaakt, kun je intens verdrietig zijn. Je verliest misschien een jaar op de middelbare school. Boeien! Ik denk dat het op onze leeftijd wat meer op de essentiele dingen van het leven aankomt. Kinderen, huis kopen, carrière. Daar wil ik ook naar toe.’ Ze moet door. Ze wíl door. Gelukkig worden, het gaat haar lukken. Ze merkt aan kleine dingen dat ze goed op weg is. Een wandeling, concert, een avondje doorzakken in de kroeg, of gewoon lekker luieren op die rotbank.

Genieten, het lukt haar zowaar weer eens. ‘De eerste keer dat ik mezelf betrapte dat ik hardop zat te lachen, ik voelde me ontzettend schuldig. Zo van: ’shit, je hebt een leuke avond gehad’, Dat schuldgevoel heb ik nog steeds bij vlagen’. Want stel dat Marcel ooit, ooit haar/zijn kamer weer binnenwandelt. En ziet dat het leven is doorgegaan. ‘Dan heb ik hem iets u


Reageer op dit bericht

Reacties

Nieuwe reactie plaatsen:

Alle ingestuurde reacties worden voor publicatie door de redactie beoordeeld. De redactie behoudt zich het recht voor om de reactie zonder opgaaf van redenen te weigeren of in te korten. Bij het insturen van een reactie geeft u ons toestemming de ingevoerde persoonsgegevens te verwerken. Lees hier alle regels over het plaatsen van reacties. U mag 750 tekens gebruiken voor uw reactie.

Zelf reageren? Lees hier de spelregels.

Aantal tekens
0 van 750
Cookie-instellingen beheren